Het indrukwekkende en zeer persoonlijke verhaal van Jolande
Heijboer en haar zoon Chris.
“we rolden van het ene
onderwerp in het andere. Alle kanten van zijn ziekte kwamen aan bod. Chris weet
dat het twee kanten op kan gaan. Hij gelooft dat God geen fouten maakt. ‘Beide
wegen zijn goed’, zei hij. Zou hij wel het goede ontvangen en het kwade niet?
Twee kanten… In mijn beleving is er een wonder nodig om Chris te laten
herstellen. Ik heb hulp nodig bij het bidden, veel hulp. Het komt eropaan!”
Dit boek gaat over een moeder. Een moeder die ontdekt dat
haar zoon kanker heeft en hier heel eerlijk en kwetsbaar over schrijft. Vanaf
het begin duik je diep in het verhaal. Het is net alsof je over de schouder van
Jolande meekijkt en daardoor komt het heel dichtbij. Ik ging van dit gezin
houden, en ik wilde zo ongelooflijk graag dat het goed kwam, dat Chris weer
beter werd.
Het is ook een boek bomvol informatie. Het geeft een inkijkje
in de medische wereld van chemokuren, onderzoeken en specialisten. Het vertelt
over reacties van mensen op het nieuws dat Chris kanker heeft, en hoe deze
reacties aankomen bij Chris en zijn familie. En het laat zien hoe het is om een
ernstig zieke in je familie te hebben en te verzorgen. Welke praktische zaken
je tegen kan komen en welke emoties er spelen bij de naaste familie.
Jolande Heijboer schrijft ook heel open en eerlijk over haar eigen
emoties. Over haar verdriet, over haar twijfel en angst, over haar hoop of
juist geen hoop. Over het niet meer kunnen denken, het leeg voelen. En over het
verdringen van emotie en het niet willen uiten van gevoelens. Maar ook over
haar liefde voor Chris, het maken van herinneringen en het samen genieten.
“Nog één week
genieten: praten en zwijgen, bidden, samen zijn en alleen laten, grappen maken
en ernstig zijn, spelletjes doen, samen eten en even een bakje doen.”
Er is één ding wat mij diep geraakt heeft. Het geloof komt af en
toe langs in het boek. Praten over het waarom van het lijden, over Gods bedoeling
met je leven en over naar de hemel gaan, dat doe je voorzichtig bij een ernstig
zieke. En dat gebeurt ook in dit boek. Maar de paar keer dat het voorbij komt
schiet het diep naar binnen! Iemand die het zo zwaar heeft en toch op God
vertrouwt. Dat is indrukwekkend en bemoedigend.
De juiste trein vanaf
het verkeerde perron is een persoonlijk, eerlijk en verdrietig boek maar tegelijkertijd
ook een boek dat bemoedigt. Het laat een grote indruk achter en sluimert nog
door nadat de laatste bladzijde gelezen is.
Door één van onze medewerksters, Tabitha Geelhoed
De juiste trein vanaf het verkeerde perron - Jolande Heijboer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten