Het gemis van haar baby is zo intens dat het een effect heeft op Ava's gezondheid. Haar lichaam is verkramp, al haar spieren doen haar pijn en ondanks dat ze al een twintigtal doktoren heeft gesproken is er geen één die haar de juiste weg van genezing kan wijzen. Dan ontmoet ze de hoog bejaarde neuroloog Aron Sahne. Een arts die in de loop van zijn cariere tot de conclusie is gekomen dat je mensen pas kan genezen als je de psyche van de mens begrijpt. Hij wil Ava naar haarzelf laten kijken door zijn ogen, maar daarin vervagen de grensen tussen arts en patient en zelf heeft hij ook het één en ander recht te zetten in zijn leven. Als Aron te horen krijgt dat hij niet heel lang meer te leven heeft, besluit hij zijn zoon op te zoeken en sleept Ava mee op zijn avontuur. Aron zet Ava een aantal keer voor het blok, en laat haar alle kastanjes uit het vuur halen, hoewel Ava enigzins verbolgen is over Aron's manipulatieve gedrag, vult haar gedachte met andere dingen dan haar zoon en beetje bij beetje leert ze dat loslaten niet betekend dat je vergeet.
Als ik heel eerlijk ben vond ik het een moeilijk boek om te lezen. Sommige reacties van Ava kan ik maar moeilijk begrijpen terwijl andere reactie weer heel goed te begrijpen zijn. Op sommige momenten kon ik met haar meevoelen en andere momenten haalde ze het bloed onder mijn nagels vandaan. Ava en ik.....nou ja we zouden geen vriendinnen zijn. Toch is het boek zo geschreven dat ik door moest lezen, ik kon het boek niet wegleggen, ik moest weten hoe het af zou lopen, en misschien, heel misschien zou Ava zo veranderen dat ik haar toch nog aardig zou vinden. Helaas Ava en ik kunnen nog niet door één deur, maar de laatste bladzijde sloeg ik om toch om met een diepe zucht. En de werkelijkheid vertelde me dat ik geen vrienden hoefde te zijn met Ava. Het is een boek, gewoon een boek, .........maar wel donders goed geschreven.
De laatste patiënt - Mirjam van der Vegt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten